ناگهان سرازیر می شود، مثل رگبار که یکهو می بارد، زیاد می بارد. یا ناگهان راه می افتد مثل سیل، تا به خودت بیایی سیل سریعتر از تو راه افتاده است، یا نه شاید سریعتر از تو دویده است. یا شاید ناگهان آوار می شود، مثل زلزله ای که به ثانیه ای ویرانه ای می سازد، آری گاهی اتفاقات زندگی در ثانیه ای اتفاق می افتند، قبل از آنکه به خودت بیایی می بینی اتفاق افتاده است، آن لحظه است که باید خودت را به خدا بسپاری... . (و هر کس بر خدا اعتماد کند، او برای وی بس است. طلاق،3).

   بالا رفتن سخت ست، آهسته است، نفس را به شماره می اندازد، گاهی نفس کم می آوری می ایستی تا نفست جا بیاید، پاهایت خسته می شود، گاهی دیگر رمقی برای ادامه دادن نمی ماند، بالارفتن سخت است اما بالارفتن است، بالا رفتن امید دارد، شوق دارد پس به خستگیش می ارزد، به نفس نفس زدن، به از رمق افتادن می ارزد. اما... همین سربالایی، همین ناهمواری پایین آمدنش سریع است به دقیقه ای نمی کشد که می بینی آن پایین ایستاده ای، سراشیبی اقتضایش همین است، به پایین افتادنش سریع است، نفسی نمی گیرد، پایی درد نمی کند، از رمق نمی اندازدت اما وقتی به پایین می رسی تازه از نفس می افتی، تازه از رمق می افتی، پاهایت شاید درد نگیرد اما دلت عمیق درد می گیرد، آری افتادن سریع است، رسیدن به پایین سراشیبی لحظه ای ست اما چه لحظه ای، لحظه ی طوفانی. دقت کرده ای هر چیزی که سرعت زیادی دارد پشت سرش ویرانیهایش هم زیاد است، انگار اصلا اقتضای سرعت خرابی ست، مثل رگبار، سیل، زلزله، طوفان و حتی رانندگی و حتی سراشیبی. به ناهمواری به سراشیبی زندگی که افتادی باید خودت را به خدا بسپاری... .(خداوند توکّل کنندگان را دوست می دارد. آل عمران، 159). 

   مدتها تلاش کرده باشی، مدتها سعی کرده باشی، مدتها برای آرزویی دویده باشی، تصور کن زمینی را که بذر نشانده باشی، آب داده باشی، به کود و آفتش رسیده باشی، به پایش نشسته باشی، روزها انتظارش را کشیده باشی تا نتیجه ی تلاشت را ببینی اما لحظه ی برداشت نتیجه ی تلاشت سیلی همه چیز را بشوید و با خودش ببرد، و زمینی شسته و ویران را تحویلت دهد، خیلی اتفاق می افتد که تمام سعی خود را برای رسیدن به خواسته ای به کار ببری و هنگام نتیجه گرفتن همه چیز به ثانیه ای نابود شود، آن لحظه باید خودت را به خدا بسپاری... . (همه امور به او باز مى گردد، او را بندگى کن و بر او توکل نما. هود، 123).

    زندگی سرشار از ناهمواری ست و در این ناهمواریها اگر دستی دستانت را نگیرد، اگر دلت به دلی قرص نباشد به سراشیبی زندگی که بیفتی از پا هم می افتی. زندگی سختیهایش بسیار است و در این سختیها جز دست خدا دستی نیست که دستت را بگیرد، پا به پایت بیاید تا بتوانی بایستی. در این جهان اگر تنها به یک نفر نیاز داشته باشی آن خداست، پس خودت را به خدا بسپار... .