اذان صبح می گویند، از خواب شیرین بیدار می شوم و چه سخت است از خواب بیدار شدن. نماز صبح دشوارترین اعمال است، درست است که فقط دو رکعت است اما بیدار شدن سخت است، آن هم وقتی که شب دیر خوابیده باشی، روز سختی را گذرانده باشی و هوا هم سرد باشد، خواب آن هم در جای نرم و گرم چنان می چسبد که بیدار شدن سخترین کار می شود. نمی دانم نفس اماره است، شیطان است، سستی خود انسان است اما صدایی مدام در ذهن می گوید برای دو رکعت و این همه زحمت. اما شیطان با انسان فرق دارد، شیطان رو در روی خدا ایستاد و گفت سجده نمی کنم و بعد تقصیر آن را هم به گردن خدا انداخت و گفت: تو مرا گمراه کردی، قصه ی آدم جور دیگری است، خدا گفت آدم به این درخت نزدیک نشو و او از درخت ممنوعه خورد اما وقتی به اشتباهش پی برد گفت من خطا کردم (11-17 اعراف). من هم فرزند آدمم برای دو رکعت که بماند برای یک ذکر از تسبیح هم اگر خدا می گفت برخیزید بیدار می شدم، آری برای یک ذکر از تسبیح هم برمی خاستم. 

   صورتم را با آب سرد می شویم تا خواب از سرم بپرد، نماز همه جورش می چسبد اما وقتی که حواست باشد با که حرف میزنی، دست نیاز به سوی کدام در دراز کرده ای، وقتی که خودت را و آن کسی را که در حضورش نشسته ای می شناسی و حواست هست جور دیگری می چسبد.

   وضو می گیرم و به نماز می ایستم. چقدر دیر کرده ام، پیش از من گنجشکها از خواب بیدار شده اند و به تسبیح او مشغولند. یاکریم ها بر لب بام راز و نیازشان را با او آغاز کرده اند و با او حرفها گفته اند، کبوترها عاشقانه هایشان را با او سروده اند( آیا ندیدی هر که در آسمانها و زمین است تا پرندگان که در آسمان پر می گشایند همه به تسبیح خدا مشغولند، نور41) و من خواب بودم. 

    آسمان ابری است ( رعد و جمیع فرشتگان همه از بیم قهر خدا به ستایش مشغولند، رعد13) و باران در سکوتی ژرف نم نم می بارد، برگهای خیس خورده برای او قنوت گرفته اند، درختان جامه در جامه زرد، سبز و سرخ خود را برای او آراسته اند، زمین هم با همه ی آنچه که در دل دارد او را می ستاید( هر چه در زمین و آسمان است همه به تسبیح و ستایش خدا مشغول است، حدید57). کوهها هر چند سر به فلک کشیده اند اما بی هیچ غروری برای او به سجده در آمده اند( و کوهها و پرندگان را مسخر کردیم که همواره با داود تسبیح می گفتند، انبیا 79).

   همه برای خدا سجده می کنند، ستارگان پر فروغ، ماه بی مثال همه به اذن و برای او می درخشند، خورشید از عشق او سوزان است (هر که در آسمانها و زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و کوهها و درختان و جنبندگان و بسیاری از مردم برای او سجده می کنند، حج 18).

   همه ی کائنات از زمین تا آسمان، از کوچکترین تا بزرگترین موجودات در برابر او به سجود افتاده اند، از ملکوت تا به زمین همه او را می خوانند، از عرش تا به فرش همه به ستایش او مشغولند، صدای یا رب در کائنات پیچیده است و چگونه ممکن است همه بیدار باشند و من در خواب غفلت بمانم؟