اینها نوشته های یک آدم عادی است.  آدمی که از سر دلنگرانی های جنگ مثل میلیونها آدم دیگر پی گیر خبراهاست. ابتدا دلنگرانی برای خبرهای جنگ بود و بعد حامیانی که در دو سوی جنگ ایستاده اند.

 اینترنشنال از آن شبکه هایی است که طرف اسرائیل ایستاده است. این چند روز از این شبکه بعضی خبرها پخش شد که یک سوال بزرگ در ذهنم ایجاد کرد. 1)خبرنگارش به دعوت دولت اسرائیل رفته و فیلم های حمله حماس را دیده، بغض کرده و با چشمانی گریسته می گوید صحنه های وحشتناکی دیده(البته همیشه روایت می شود از زبان ادم های متفاوت و تصویری وجود ندارد) وحشتناک ترین تصویر شلیک به یک سگ بوده، آن یکی خبرنگارش می رود به شهرهای خالی از حادثه حمله حماس خانه ها پابرجا و اما بغض می کند که خانه های پر از شادی اکنون دریغ که خالی است. اما این سو برای بیش از  7 هزار فلسطینی شهید و بیش از 2500 کودک فلسطینی بغضی وجود ندارد و اشکی نیست. این سو خانه های ویران و مردم گرسنه و تشنه به چشم نمی آید...چون اسرائیلی نیستند. آنسو کشتن سگ گریه داشت این سو مرگ هزاران نفر گریه ندارد؟؟؟!!!!

2) هر زمان که از خبر حمله قریب الوقوع حرف می زنند شادی نه پنهان بلکه به وضوح و روشن در کلامشان و در لحنشان موج می زند و چون حمله عقب می افتد از هزار اسرائیلی اسرائیلیتر ناراحت می شوند. 

3) از جنگ علیه ایران یا تحریم ایران که خبری می شود خوشحال می شوند. خبرنگارشان از نشست کنگره آمریکا و افزایش تحریمها  ذوق زده خبر می دهد و این یکی در اسرائیل نشسته خوشحال می شود آمریکا به ایران حمله کند.

اما و اما و  اما...

بباید تصور کنیم جنگ به ایران کشیده آیا کسی شک دارد که همان کاری که با غزه کردند با ما نخواهند کرد؟ به بهانه زدن پالایشگاه و نیروگاه و. ... خانه های مردم خراب نخواهد شد و مردم عادی کشته نخواهند شد؟؟؟؟؟ این فارسی زبانان اسرائیل نشین که مدام حرفهایشان را از زبان ما مردم ایران می گویند، در مقابل کشته شدن هزاران فلسطینی حق را به اسرائیل می دهند، وقتی خوشحال می شوند جنگ به ایران بکشد آیا لحظه ای شک دارید که از مردن مردم ما خوشحال نخواهند شد؟؟؟؟ 

چه ساده اند بعضی از مردم که خیال می کنند درمان مشکلات کشورمان در آن سوی مرزها و به دست خارج نشینهاست!!!! چه ساده اند بعضی از مردم ما که از مشکلات کشورمان به اینترنشنال می نالند !!!!چه ساده اند بعضی ها!!!