زندگی، راه رفتن روی یک طناب باریک است، یا از این سو، یا از آن سو ترس افتادن همیشه با من است. راه رفتن روی طناب باریک و تعادل داشتن سخت است و من بندباز نیستم.

   اما بندباز هم چوبی برای راه رفتن؛ روی طناب دارد تا تعادلش را با آن حفظ کند. پس برای ایستادن روی بند باریک طناب وسیله ای لازم است. آری برای درست زندگی کردن هم طنابهایی لازم است که به آن چنگ بزنیم و از راه به بیراه نیافتیم.

   به دستگیره محکمی چنگ زنید( بقره، 256، لقمان، 22). انسان برای نجات و پیروزی خود، تکیه‌گاه‌های متعدّدی انتخاب می‌کند و به ریسمان‌های گوناگونی چنگ می‌زند، مانند: قدرت، ثروت، مقام، فامیل، دوست، نَسَب و... ولی همه‌ی این طناب‌ها روزی پاره می‌شوند و این تکیه‌گاه‌ها کارایی خود را از دست می‌دهند. تنها چیزی که پایدار، ماندگار و عامل نجات است، چنگ‌زدن به ریسمان محکم الهی و تسلیم بودن در برابر او و انجام اعمال صالح است.