ابر و کوه همدم همند
ابر کجا
کوه کجا!!!!!!!!!
کوه دلش که می گرفت
سرش را توی ابرها می کرد
و بی صدا می گریست
شانه های خسته اش را
به برفها می سپرد...
آری
دل کوه که می گرفت
سر به دامن ابر می گذاشت
باران بهانه می شد
با ابرها می گریست...
